Vluchtelementen

Hij hangt weer aan de rekstok las ik gisteren in de krant. Het was een hele geruststelling voor mij. Ik gun Tsjongerschans zijn jonge atletische coassistent, maar ik heb hoge verwachtingen van Epke voor de volgende kampioenschappen. Dat betekent dat er getraind moet worden. Geen ontkomen aan.

Epke heeft gemaakt dat ik in de afgelopen maanden een nieuw woord aan mijn vocabulaire heb toegevoegd. Ik had het woord kunnen kennen, maar het was mij nog niet eerder opgevallen. Us Epke heeft ervoor gezorgd dat ik nu een prachtig woord rijker ben geworden. In de krant werd Epkes succes op de Wereldkampioenschappen turnen verklaard door de combinatie van ‘vluchtelementen’. Hij combineerde al zwaaiend aan de rekstok twee keer twee vluchtelementen. Dat is heel knap. Ik vind één keer rondraaien in  de volle lengte aan een rekstok al heel knap. Ik bewaar nog verschrikkelijke herinneringen aan de oefeningen van de eigen vaardigheid voor ´aantekening J´. Jaja, dat is hééél lang geleden, maar ik weet het nog. Een molendraai moest ik doen. Met ware doodsverachting draaide ik mijn rondje. Had ik toen van vluchtelementen geweten, ik had direct het hazenpad gekozen! Maar zo niet Epke, hij draait en zwaait dat het een lieve lust is en combineert schijnbaar moeiteloos twee keer twee vluchtelementen met elkaar. Hij zegt dat hij hier zelfs niet over na hoeft te denken, het gaat bij hem als in een ´flow´. Heerlijk moet dat zijn.

Het schijnt dat hij ook wel vier vluchtelementen zou kunnen combineren. Maar dat bewaart hij voor de volgende kampioenschappen. Je moet nooit alles in een keer weggeven. Ik heb dus zo mijn verwachtingen.

Dat woord ´vluchtelement´ blijft bij mij haken. In het dagelijks leven heeft vluchten meestal een negatieve betekenis. Je bent een slappeling als je wegloopt voor je verantwoordelijkheden. Als je vlucht. Vluchten heeft meestal met angst te maken. Je bent bang voor slangen, je bent bang dat je je tekst kwijtraakt bij een speech, je bent bang dat je je werk niet afkrijgt. Dan kun je de neiging hebben om dingen te gaan vermijden. Je gaat niet meer naar enge Franse riviertjes, je gaat alles doen, behalve het werk dat je moet doen, en op de dag van de speech ben je plotseling ziek. Vluchtelementen. En soms kun je die een hele dag prachtig combineren. Dan is er niemand die applaudisseert. Dan is er niemand die zich verbaast over zoveel behendigheid. We vinden het gewoon. Iedereen weet het namelijk al, vluchten is heerlijk!

Daarom pleit ik voor vluchtelementen in de school. Meisjes uit groep zes zijn daar al best handig in. Zij beginnen op de duikelstang en zijn in staat een hele pauze achter elkaar in volle vaart rondjes te draaien. Ze maken ook mooie combinaties. Dan gaan ze met z´n tweetjes in elkaar geknoopt aan de zwier. Kleine Zonderlandjes in de dop. Niks geen moeilijke sommen meer, maar vliegen! Helaas gaat na een kwartier de bel en moeten de meisjes enigszins dizzy weer de school in. Daar ligt onverbiddelijk  de ´Wereld in getallen´ weer voor hen klaar. Geen ontkomen aan.

Ook in mijn kamer is er geen ontkomen aan. Telefoon, email, plakmemootjes, het wemelt ervan. En ik begin te verlangen naar sierlijke vluchtelementen. Voordat ik het weet zit ik te dromen. Mijn ogen dwalen naar buiten, waar een opa zijn oppaskleinkind op de schommel een duwtje geeft. Een prachtige eerste aanzet tot een vluchtelement. En opeens zit ik zelf weer op de schommel achter ons huis. Uren kon ik daarop zitten en gewoon denken, zwaaien, denken, zwaaien. Als mijn kleine watervlugge broertje mee deed, moest er hevig gezwaaid en vervolgens van de schommel afgesprongen worden. Even vloog je door de lucht. Mijn broertje snapte het toen al, vluchtelementen zijn nodig. Ook als er geen applaus volgt.

En ik droom verder. Ik sta in de hal van mijn school, ik buig even naar achter, til mijn linkerbeen sierlijk op en begin met een fraaie aanloop in de richting van twee wijd openstaande klapdeuren. Ik combineer moeiteloos een dubbele flikflak en een arabier, draai al wentelwiekend naar buiten. Met een elegante sprong kom ik tot stilstand. Achter mij staan alle meisjes uit groep zes ademloos naar mij te kijken. Zij weten hoe goed dit voor je is. En er volgt een daverend applaus. Het voelt fantastisch. Dit had ik net even nodig.

Deze middag besluit ik dat ik voorstel dat er iedere dag op het rooster een kwartier ´vluchtelementen´ zal komen te staan.

Geen ontkomen aan.