Zonnepanelen

Het is al warm vanochtend. Maar het kan me niet warm genoeg zijn. Ik weet niet wat u daarvan vindt. Kan me niet schelen ook. Wij krijgen vandaag zonnepanelen en wil dat rendabel zijn, dan heb je zon nodig. Ik was al gek op de zon, maar nu krijgt ieder uurtje zon een extra dimensie. Zakelijk inzicht is ons vreemd, toch ontdek ik vandaag een spoortje economie in mijn denken. En dat is bijzonder. Let maar op.

We hadden het zomaar besloten dat we die panelen gingen aanschaffen. Het begon op een steenkoude zaterdagochtend. Er stond een jongen van een jaar of achttien kleumend aan de voordeur. Hij zag er zo koud uit dat al mijn moederlijke gevoelens meteen actief werden. Ik dacht aan hete chocolademelk en aan wanten op de kachel en ik nodigde hem uit om even binnen te komen. Peter zat aan tafel met de krant voor zich. Er was net een schip in nood ergens op de Noordzee en Peter was op zijn mobiel aan het uitzoeken waar dat schip dan was. Hij had namelijk een app ontdekt waarop je alle vaarbewegingen kunt detecteren. Dat vond de jongen ook wel heel interessant en voordat hij er erg in had waren ze samen verdiept in de vaarbewegingen op de Noordzee. Nee, hij hoefde geen hete chocolademelk, hij had al een frietje gegeten. Ik telde niet meer mee. Net toen ik me afvroeg waar hij voor kwam, liet de jongen een kaartje zien waarop we konden invullen dat we geïnteresseerd in zonnepanelen waren. De herinnering aan de kleumende jongen bij de voordeur en het idee dat er een schip met winterse natuurelementen aan het worstelen was, maakte dat we ogenblikkelijk zeiden dat we zeer geïnteresseerd waren in zonnepanelen. Oké, er zou een dame langskomen die ons meer zou vertellen over de hele zaak, want daar had de jongen zelf niet zoveel verstand van zei hij. Hij installeerde nog even de findshipapp en vertrok.

En ja, enige tijd later kwam er een dame langs die ons meer zou vertellen over zonnepanelen. Omdat we haar achternaam steeds vergaten zijn we haar Zonnepanelenesther gaan noemen. Peter zat weer aan de tafel met een krant, maar ook nu was hij met iets anders bezig. Ik meen dat het Grieks was. Oud Grieks, wel te verstaan. Niks met Varoufakis of Tsipras uit te staan. Al bedenk ik nu wel dat zonnepanelen in Griekenland best een mooie bron van inkomsten kunnen zijn. En Zonnepanelenesther was meteen geïnteresseerd in het boek van Peter. Zij studeerde namelijk Sanskriet. Kijk, en als je zoiets tegen Peter zegt, is hij meteen om. Al zijn schoolmeesterlijke gevoelens werden nu bij hem actief. Het werd een zeer geanimeerd gesprek waarbij ik er een beetje voor Jan Joker bij zat. Alweer.

U snapt wat er gebeurde. Ja, we waren zeer geïnteresseerd in zonnepanelen zei Peter. Eigenlijk begrepen we er nog weinig van, maar goed, iemand die Sanskriet studeert moet toch wel te vertrouwen zijn. En nu zitten er twee jongens uit Dedemsvaart te schaften in de schaduw. Bouwradio aan en ze hebben het over trekkerpulling en loze leidingen. Op de Noordzee geen vuiltje aan de lucht, Varoufakis heeft net ontslag genomen en Peter leest gewoon de krant. Voordat we het weten zitten we dus met veertien glanzende zonnepanelen op ons dak en dat komt dus alleen door een kleumende jongen, vaarbewegingen op de Noordzee en Zonnepanelenesther die Sanskriet studeert.

Ik denk dat het nu wel duidelijk is dat wij voor het zakenleven ongeschikt zijn. Wij laten ons leiden door volkomen irrationele afwegingen. Nou, van afwegingen is eigenlijk niet eens sprake. Maar als ik het verhaal terug lees, denk ik : toch niet onsympathiek. Het pakt wel goed uit. De zon schijnt volop, de meter gaat tikken. Ons mirco-economietje zal er niet slechter van worden en voor het milieu is het ook goed. En ik heb nog iets anders ontdekt. Kijk, ik wil steeds Griekenland helpen. Misschien constateert u dan ook dat dit volkomen irrationeel is. Maar ik heb te doen met deze mensen. Zij komen van hun langzalzeleven niet van hun schulden af als wij ze niet helpen. En Dijsselbloem en consorten hebben geen zin aan kwijtschelden. Ik denk dat ik Zonnepanelenesther ga tippen.

Als er één land is waar volop en volkomen gratis de zon opgaat en schijnt, dan is dat Griekenland wel. Als de Grieken nu ook eens zo’n kaartje invullen, dan wil Zonnepanelenesther vast wel langskomen. Vervolgens gaat het niet meer over veertien zonnepanelen, maar over veertien miljoen zonnepanelen. Met al die zon is dat zaakje zo afbetaald en kun je Europa van smakken energie voorzien. Hebben we niet eens meer Russisch gas nodig. En passant zijn dan de Groningers ook nog eens blij. Wat een mondiale inzichten leveren die zonnepanelen opeens op. Ik moet het beeld van mezelf maar eens grondig bij gaan stellen. Als ik dit aan Peter voorlees zegt hij dat ik het verhaal maar even naar Jeroen Dijsselbloem  moet door klikken en dat vind ik een goed idee.

Ondertussen stampt buiten de bouwradio lekker door en sleuren de Dedemsvaartse mannen het ene paneel na het andere het dak op. Zij zijn zich niet bewust al mijn macro-economische gedachten. Hoeft ook niet. Ik ga koffie voor ze zetten, dat hebben ze op deze zonovergoten ochtend wel verdiend.