Inpakken

Peter is weg. Hij heeft zijn stevige stappers aangedaan en een verrekijker om zijn hals gehangen. Het is zijn laatste kans op een wielewaal en een goede manier om zijn huwelijk zonder barsten de vakantie uit te loodsen. Dat eerste zult u begrijpen, maar ik stel me zo voor dat u uw wenkbrauwen fronst bij het tweede gedeelte van de vorige zin.
Ik kan u gerust stellen. Wij hebben samen een geweldige vakantie gehad. We kunnen zo in het ND bij de rubriek waarin beschreven wordt hoe stellen het toch al die jaren met elkaar hebben volgehouden. Of die andere rubriek waarin ideale vakanties worden beschreven.Eigenlijk lees ik liever andere dingen in de krant en wat dat betreft kunt u ook mijn verhaaltjes gerust overslaan.
Maar goed, Peter is dus vertrokken en redt daarmee zijn huwelijk van een forse barst. Ik ben doorgaans echt niet de moeilijkste, maar vlak voordat we gaan vertrekken moet je me niet voor de voeten lopen. Ook moet Peter me dan geen vragen stellen als ‘weet jij waar mijn linkersok ligt’. Duhu, in je linker wandelschoen natuurlijk. Daar zit ie al de hele vakantie in. Hij moet me niet storen, want ik ga inpakken en dan moet ik nadenken. En nadenken heb ik bijna de hele vakantie niet gedaan, dus dat vergt concentratie.
En nu is Peter weg en tot mijn grote verbazing is gebeurd wat er altijd gebeurt. Ik was in een kwartier klaar. Tassen waren ingepakt, boeken in de bak, huishoudkratje gereorganiseerd, gordijntjes en tentschort weggehaald. Vanavond nog De Kist, de zijflappen van de tent en het grondzeil en meer kan ik niet doen.
En nu zit ik te wachten op Peter. Van mij mag hij nu wel weer terug komen. Want eerlijk is eerlijk, het is met Peter leuker dan zonder Peter. Hopelijk heeft hij een wielewaal gezien en als ik geluk heb, neemt hij ook nog deux pains aux raisins mee. De laatsten deze vakantie. Want vanaf morgen wordt het gewoon weer een mariakaakje bij de koffie en gaat het serieuze leven weer beginnen.