Het regende nog niet, de auto stond wel netjes onder ons terras geparkeerd en we hadden nog geen plan voor deze dag gemaakt. Drie argumenten die het gemakkelijk maakten om te besluiten op te pakken en toen we daarbij nog bedachten dat in Frankrijk de zon weer scheen, waren we om. Na het ontbijt zouden we oppakken.
Zo gezegd, zo gedaan. Toen we uiteindelijk niet geheel okselfris in de auto zaten, keken we elkaar weer trots aan.’Wir haben es geschafft’. Ja, weer in een uur! Het is onze geheime wedstrijd om steeds sneller te kunnen oppakken. Met de oude bus was dat helemaal geen probleem. We pleurden alles er achter elkaar in, maar nu moeten we opletten. Edoch, we waren in een uur klaar.
We hebben wel meer van die vreemde wedstrijdjes. Kent u deze? Hoe snel vind je de juiste parkeerplek? Vooral als je aan komt rijden bij zo’n grote Aire de Place in Frankrijk. Het stikt er van de bordjes en pijlen en je zou zeggen dat er dan niks meer mis kan gaan. Maar wij presteren het altijd om op de parkeerplaats van de vrachtwagens terecht te komen. Ook hebben wij regelmatig tot onze schrik bemerkt dat wij alweer op de oprit naar de snelweg reden. Erg lastig als je net jezelf overwonnen had en besloten had tot een Frans toilet-langs-de-snelweg. We zijn dus erg tevreden als we in een keer soepeltjes op het pompstation afrijden en niet bij de benzinepomp of op de vrachtwagenparkeerplaats terecht komen, maar op de parkeerplaats voor auto’s.
Het volgende wedstrijdje is dan het vinden van een plekje met schaduw, dat niet naar urine ruikt. Dat laatste is ons nog niet vaak gelukt, maar we blijven trainen.
Nog zo’n raar intern wedstrijdje is het vinden van het juiste tolpoortje op de tolweg. Ik mag dan uit een geslacht van tollenaars komen, maar dat levert me in dit geval geen voordeel op. Er zijn diverse problemen onderweg bij het vinden van zo’n tolpoortje. In de eerste plaats word je al overvallen door de mededeling dat er een ‘gare de peage’ aanstaande is. Je bent meteen afgeleid, want waar is je portemonnee? Je had hem toch op zo’n Handig Plekje neergelegd! Vergeet het maar. Ondertussen zie je in de verte twintig tolpoortjes met allemaal verschillende aanwijzingen erboven razendsnel naderen. Peter raakt gestrest.’Moet ik die linkse?’ Dat weet ik dan ook even niet. Wat betekent een oranje T ook alweer, of moeten we het bord met de rechthoekjes hebben? Ooit besloot ik dat je altijd de rechtse rij moet hebben, omdat die rij het kortste is, maar als daar weer een bord boven hangt dat je zo snel niet thuis kan brengen, wordt het moeilijk. Zo gaan wij al zigzaggend op de tolpoortjes af. Dat is gevaarlijk, want pas op het laatst vormen zich uit de massa’s auto’s die op de poortjes afrijden pas rijen en dan merk je of je goed staat. Nou, wij hebben onze wedstrijd gewonnen als we zonder dubben, in een streep op het goede poortje af rijden en dan ook nog meteen in goede bedrag in het kotsbakje aan het poortje gooien.
Verder hadden wij vandaag een wedstrijd met Sinterklaas en dan hou ik op met die wedstrijdonzin.Tot onze grote verbazing geloofde hij vandaag ook niet meer in zichzelf en vertrok in een oude roestige bus uit Spanje. Dat schiep meteen een band. Deze witbebaarde Fries sprekende man heeft een paar keer net voor, of achter ons bij diverse tolpoortjes gestaan. Hij zwaaide vrolijk naar ons. Op een geven moment realiseerden wij ons dat wij waarschijnlijk gewonnen hadden. We hebben hem niet meer gezien. U snapt dat ik door deze actie weer van mijn geloof in Sinterklaas ben afgevallen.
Ondertussen rijden wij steeds verder in het almaar zonniger wordende Frankrijk. Ik geloof dat het nog goed komt. Morgen zitten wij weer aan ons petit dejeuner in een fraai Frans ochtendzonnetje. Misschien doe ik zelfs wel een wedstrijdje ‘opstaan’ met de zon.
Zin aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten