Ooit was de enige luxe in onze kever een cassetterecorder. Als we precies negentig kilometer reden, dan draaiden de Beatles in het juiste tempo hun repertoire af. Wanneer wij frisse lucht nodig hadden, schoven we ergens een klepje open. Dit laatste was geloof ik het geval bij onze Dyane-Bestel. We waren heel gelukkig those days my friend.
En dat zijn we deze dagen ook nog en dat komt deels door het dingetje. Het is een display met honderdduizend mogelijkheden. In de eerste plaats natuurlijk de airco. Niks geen gedoe met klepjes, maar gewoon een knopje en standje 1,2,3,4,5 streepjes. Ik ben al een keer met kippenvel uit de auto gekomen, maar dat was een ongelukje. Buiten is het 28 graden en binnen 20 graden. Ik kan bijna niet geloven dat het echt waar is.
Verder blijf ik mij verbazen over het navigatiesysteem. We hebben een Lucy die ons waarschuwt als er zich ‘een voertuig naast de weg bevindt’. Handig he? En ze heeft ons al diverse keren gewaarschuwd dat wij ‘de grens hebben overschreden’, waarbij zij zich niet alleen ons gewone kompas, maar ook nog eens ons morele kompas betoont. Het is echt gek, maar iedere keer als zij dat over die grens zegt, dan schrik ik toch.
Ik denk dat we er ongeveer vijfhonderd kilometer over gedaan hebben om er achter te komen hoe we de route naar Saint Piere de Chateauneuf moesten wissen, waardoor we bijna de goede afslag naar de peage misten en in the middel of no-where dreigden aan te komen. En Lucy maar door praten. Ik zou bijna een lelijk woord schrijven. Maar goed, we weten nu hoe we haar vakkundig de mond moeten snoeren.
Net heeft Peter ontdekt hoe hij op de display kan zien welke track van Let it be ( ja, dat zei hij echt!) afgespeeld wordt. Lekker belangrijk, maar Peter weet nu dat hij de LP nog niet hoeft om te draaien.
Op het schermpje kruipt een soort van blauwe worm omhoog en zie ik dat we naar het noorden rijden en dat we nog 157 kilometer te gaan hebben. Met enig geluk duurt dat nog 1.53 minuten. Ik schrijf met ‘enig geluk’. Lucy doet denk ik even een middagdut, want ze heeft nog niets gezegd over ‘druk verkeer’, wat meestal gelijk staat aan ‘file’. Op dit moment staan we regelmatig stil. Dus het zal wel meer dan 1.53 minuten worden. Wakker worden Luus!
Ik weet zeker dat het dingetje nog veel meer mogelijkheden heeft die ik nog niet ken. Maar ik heb al eerder eens geschreven dat het fijn is als er nog iets te raden is in het leven en ik denk dat ik voorlopig maar verder rijd in zalige onwetendheid. Mijn Peter heeft het dingetje al helemaal niet nodig. Hij heeft een soort TomTom in zijn hoofd en vindt altijd de weg. Als ik het hem vraagt zingt hij zo alle nummers van Let it be voor mij van track 1 tot pakhembeet track 8. Bovendien zit dat met het geestelijk kompas ook wel goed, al geloof ik sinds deze vakantie definitief niet meer in Sinterklaas. Voor de cooling down denk ik ‘Peter, met jou wil ik wel in zeven sloten’.
Maar niet met deze sjieke bak. Dat zou Lucy niet goedkeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten