Hai skät

Tegenwoordig ben ik de buurvrouw van Ikea. Het is bijna niet te geloven. Wij hebben diverse uithuizige kinderen en dat leverde zo tegen de tijd van een volgende verhuizing altijd een leuk uitje naar Amersfoort, Amsterdam of Groningen op. Zelfs mijn Peter kon dit tochtje waarderen. Dat lag waarschijnlijk aan de Zweedse balletjes. En als je in een roestige vw-bus rijdt, levert het vervoer van een Billy of Klippan ook geen problemen op. Dus was zo’n onderneming altijd redelijk probleemloos.

Maar tegenwoordig is alles anders. Ik stap soms 's avonds om half zeven nog op mijn moederfiets met grote fietstassen en ga om één afwaskwast of één pleeborstel. Echt waar. En wanneer het Plundra is, maak ik meerdere tochtjes op één dag.

Ik realiseer me opeens dat er wel steeds meer Scandinavië ons huis binnen sluipt. Sinds Borgen begroet ik Peter met ‘Hai skät’. Let even niet op de spelling, laat ze dat in het ver overgewaardeerde Finland maar doen. Hij kijkt dan even op van zijn krant en denkt dan ‘oh, daar hebben we de stätsminister weer’. En omdat ik dan zo streng kijk, laat hij zijn krant zakken en weet dat het tijd wordt om te sam snagge. Ja, zoek die laatste maar eens op.

Onskult, ik gebruik teveel Scandinavisch. Toch is het leuk. Gisteravond zaten we te smullen van Follow the money. Weer zo’n heerlijke noordelijke krimi. Alles zit er in, witte boorden, automonteurs, intrige, liefde, geweld. Wat wil je nog meer voor het slapen gaan. Een mooie geregisseerde Scandinavische plundra, waarbij je de wijn in een glas met de toepasselijke naam Svalska, nog eens lekker laat ronddraaien voordat je op je HÖVǺGmatras duikt.

Niet alleen zijn Peter en ik into Ikea en de Scandinavische krimi’s. Tegenwoordig heeft ook mijn jongste zoon, ja die van het been en de donkere krullen, zijn oog laten vallen op Ikea. Hij heeft er al eens met een vriend Zweedse balletjes gegeten en ook hij kon mij de fietsroute uitleggen. Mijn jongste heeft afgelopen week na een intensieve en alcoholische hospiteeravond te horen gekregen dat hij een optrekje in een studentenhuis mag gaan bewonen.  En nu heeft hij het over Förnuft, Färgrik en Fniss. Je hebt het gevoel bij deze woorden dat je in een ijzerhandel terecht bent gekomen. Ik ben er ondertussen achter dat Förnuft een besteksetje is, maar het betekent ‘reden’. Nou ja, dat begrijpt dus niemand. Ook het woord Fniss intrigeerde mij. Het is een no-nonsense plastic prullenbak. Dat weet ik inmiddels, want die staat hier onder de trap op de verhuizing te wachten. Dit woord betekent ‘giechelt’. Logisch hè? Als ik Ikea zou heten zou ik nu ‘uppenbar’ zeggen, dat is ‘duidelijk’ in het Zweeds. Maar als ik in Ikea op zoek zou zijn naar Uppenbar, dan moet ik op de keukenafdeling zijn, want daar staatie, naast Sensuell de recht-toe-recht-aan-pan uit het Ikea-assortiment, een overduidelijke maatbeker. 

Net zo ingewikkeld en onnavolgbaar als de krimi’s uit het barre noorden dus allemaal. Maar goed, Ikea en de tv-series  leveren dus om verschillende redenen zowel Peter, als mijn jongste zoon, als mijzelf veel genoegen op. Op dit moment ligt mijn jongste sön nog in zijn bed te snörre. Peter vertrekt, omdat hij een änhänger gaat ophalen om de hele plundra van zijn sön straks te gaan vervoeren. Ik heb wat söpdükjes opgesnort, omdat er natuurlijk ook gepoetst moet worden in dat studentenkotje. Er moet nog veel gebören voordat de jongste spuit van ons zich elders kan nestelen. Wat is het leven toch Nederlands ongecompliceerd als je een beenbreuk hebt. Dan komen gewoon je vader en moeder in de benen. Die vervoeren je naar Ikea, die verhuizen je, die poetsen wat, geven je een eerste overlevingspakket mee. Ach, u weet het wel. Maar hij zal het ondervinden. Wanneer je eenmaal op eigen benen staat is het leven soms net zo ingewikkeld als het in elkaar zetten van een Ikea hoogslaper, net zo ingewikkeld als een Scandinavische krimi. Maar het zal hem uiteindelijk genoegen opleveren. En als het eens lastig is, dan pakt hij toch gewoon zijn fiets en stopt iets voor Ikea. Bij het huis van zijn vǻ en mö.

En ik zal als hij binnenkomt ‘Hai Skät’ tegen hem zeggen. Hij krijgt, door zijn vader eigenhandig gedraaide, gehaktballen en na het eten zal ik hem uitzwaaien als hij naar zijn eigen plundra terug fietst. Prima jongen, ga jij maar. Ik gooi de laatste rommeltjes in mijn Brabantia pedaalemmer en verheug me op straks. Dan zit ik samen met Peter op onze Gelderlandbank. We kijken elkaar aan en besluiten tot een potje sam snagge. Dat kan, want zonder sön, zonder Ikea en zonder krimi, is het leven heerlijk ongecompliceerd en rustig. En de volgende dag worden we heerlijk ook rustig en ongecompliceerd wakker.

‘Morgenfrisk’ zouden de Denen zeggen.