Crocs

Hoe heilzaam is een KIP voor een mens. Of laat ik het gewoon bij mezelf houden. Hoe heilzaam is een KIP voor mij. Ik zal het uitleggen.

Vanochtend haalden wij onze KIP op, omdat we afgesproken hadden voor een vochtmeting bij het moederkloekbedrijf in Hoogeveen. Ik vond het gewoon leuk. Ik vond het leuk om de KIP weer achter de auto te haken. Ik vond het heerlijk om over de A28 te rijden met het gevoel dat alles vanaf vandaag weer kan beginnen en ik had zin om weer bij KIP naar binnen te stappen. Het was helemaal top omdat we als oude bekenden werden ontvangen door die aardige KIP-mevrouw. Oude bekenden zijn we niet, want hebben nog geen jaar een KIP, maar toch. Het voelde goed. En voor dat ik het wist legde ik een bekentenis af.

Ik vertelde dat de KIP voor ons best een stap was geweest na jarenlang diehard De Waard te hebben gekampeerd. Maar ik vertelde ook dat we nog een grens waren over gegaan. 

Ik vertelde dat we in herfstvakantie in de Zeeuwse klei hadden gekampeerd. Dat hebben we geweten. Wanneer we de KIP uitstapten was het één grote blubberbende. Toen we nog eens verder keken zagen we dat de Duitsers die daar in grote getale aanwezig waren allemaal op plastic Crocs liepen. Crocs! Moesten wij dan ook, want toch wel handig? Het voelde net zo als wanneer je jaren geleden tegen ons geopperd had of we niet eens moesten gaan nadenken over een caravan. Een caravan, nou zeg! 

En wat staat er nu netjes bij de achterdeur. Juist ja, twee paar Crocs! Zo handig voor het kamperen. Zo handig als je even de tuin in moet om je groenafval weg te gooien en ze lopen nog lekker ook. Sinds de aanschaf van onze KIP moet ik vooroordelen opzijschuiven. Hoe heilzaam is dat voor een mens. Ik ontdek dat een caravan harstikke fijn is, dat een caravan niet truttig is, dat caravankampeerders gezellig zijn, zie dat leuke Kipfeestje van januari. En ik ontdek dat Crocs handig zijn en dat het me niks kan schelen dat die plastic dingen er niet uit zien. Bovendien kom ik tot de ontdekking dat ik al die Duitsers volkomen begrijp.

Wat ik me nu nog wel af vraag is het volgende. Kan ik me ook over mijn vooroordeel ten aanzien van de skottelbraai zetten? Want wij zijn, sorry, ook weer diehard benzinebranderkokers. Toch het betere werk niet waar?

Ik heb zo’n vermoeden dat door ons KIPje het toch goed met mij komt. Ik ben al een deel van mijn oogkleppen kwijt. Ik sluit niet uit dat er ooit een wok op een stok onder ons varioluifeltje staat. En dat dan dankzij een KIP. Een KIP die het voor elkaar krijgt om vooroordelen te laten sneuvelen.

Hoe heilzaam is dat!