The day after

Nou, hij kwam niet. De bui waarvan je zeker wist dat hij zou komen kwam niet. Als ik kijk naar de haringen die we extra in de grond hebben geslagen, de bruine dewaardstokken, de keurig afgespannen varioluifel, de opgeklapte stoeltjes, dan voelt dat toch net zo genant als een stijlfoutconstructie in een koningsdaglied. Alles krekelt hier nog net zo als gister overdag. Steven Kruijswijk peddelt er al weer flink van tussen in de Tour. Hij ruikt een podiumplek. En Peter heeft  zijn dagelijkse ochtendduik in de Drome genomen. Alsof er niets gebeurd is, geen hagel, geen modderstromen.
Daar zitten we nu met ons goede gedrag. We hadden zo graag donner en wetter willen doorstaan met die heerlijke dewaardkipcombinatie.
Dat laatste woord klinkt een beetje als een Knorr wereldgerecht. Het huppelt net zo lekker over je tong als kiptandoori. Oe, dat zou lekker zijn! En dat is meteen wat ons over onze teleurstelling heen helpt. We gaan doen wat we tot nu toe nog niet echt hebben gedaan. We gaan naar de hypermarchee. Lekkere dingen kopen, lekker troostkopen. Ik zie aan het hoofd van Peter waar hij zijn zinnen op heeft gezet. Ooit kocht hij een prachtig gedroogd hammetje. En die was duur. Maar hij vindt dat hij die vandaag als troost wel mag kopen.
En wat zal ik kopen? Ik duw de rode kar de koele winkel in. En dan zie ik het. Ik zie de pan waarvan je niet wist dat ik die zou kopen. Want helemaal niet nodig. Al kun je er wel prachtig eitjes in bakken. En hij is mooi klein, past heel goed in het onderste kastje van onze KIP. Ik voel dat ik hem moet kopen. Net zoals de zakken chips en de wijn en wat dies meer zij.
En nu zitten we voor onze KIP. Het is benauwd geworden. Er trekken wolken zich samen boven de camping. Je voelt dat er iets in de lucht hangt. Zou hij toch nog komen, die bui? Ik hoop het, want dan gaan we gezellig eitjes bakken en wat peuzelen van de ham die Peter uitgekozen heeft.
Ik heb er nu al zin in. Man man, wat een vooruitzichten.