Ja, dat is de naam die SIRE bedacht heeft voor een nieuwe campagne voor ons Nederlanders. Ik weet niet
hoe het u vergaat, maar ik krijg op
een bepaalde manier kriebels van deze naam. In de eerste plaats rijmt het vreselijk
op poeslief. En bij poeslief denk ik toch echt aan huichelen. Aan zeggen dat
iemand er prachtig uitziet, terwijl je net bij jezelf opgemerkt hebt dat de
kleur van het vest iemand op een bedorven vaatdoekje doet lijken. Nee, poeslief
heeft een nare bijsmaak.
En verder is doeslief natuurlijk beroerd geschreven. En als
je uit het onderwijs komt houd je daar niet van.
En ten derde denk ik bij een door de overheid gesubsidieerde campagne ook nog eens aan het acteren van de overheid herself. Hoe lief is de
overheid zelf? Hoe ruimhartig is onze overheid ten aanzien van ontheemden en
mensen die moeite hebben zich op wat voor manier dan ook staande te houden in
onze maatschappij, in deze wereld. Ik heb daar zo mijn vragen bij.
En vandaag kom ik in de kerk en daar gaat het ook over
doeslief. Wat moet ik hiermee.
Volgens mij ben ik best lief voor anderen. Al merk ik wel
dat ik me bij het schrijven van dit verhaaltje in moet houden. Zo lief ben ik
uiteindelijk niet en dat weet ik maar al te goed. Ik ben niet zo’n pareltje. En
met elkaar zijn we in de kerk ook geen mooi parelsnoer, dat weten we allemaal.
Maar daarvoor gaan we dan ook naar de kerk.
In de kerk zoek ik een God die groter, vele malen groter is
dan ikzelf ben. Die vele malen groter is
dan het woord ‘lief’ kan uitdrukken. Daar zoek ik een God die mij leidt naar
het grote Mokum. Daar waar vrede en gerechtigheid hand in hand lopen in de
ochtendzon. Dit laatste heb ik niet van mijzelf. Ik vond de zin ergens en heb
hem in mijn hart gesloten. Het spreekt over een God van recht. Van rechtvaardigheid.
En dat is wat we nodig hebben in deze vaak zo onrechtvaardige maatschappij, in
deze vaak zo onrechtvaardige wereld.
Nee ‘doeslief’ is een zouteloos, gemakkelijk verzoek aan ons
Nederlanders, aan ons kerkgangers. ‘Wees rechtvaardig’, dat lijkt mij meer een
opdracht aan ons. Dat gaat dieper en is ook niet altijd lief. Dat is veel
moeilijker, maar als we het doen dan lopen vrede en gerechtigheid misschien nu
al hand in hand in de ochtendzon. Een klein beetje Mokum op deze wereldbol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten