Ik zal het uitleggen. Toen ik gisteren de krant opsloeg kon
ik er niet omheen. Eerst was daar het onderzoek over rood vlees. Ik dacht even
aan het onderzoek dat zich onder de bezielende leiding van een frauduleuze
onderzoeker had afgespeeld. In dat onderzoek werd namelijk beweerd dat rood
vlees agressie op riep. Met terugwerkende kracht kan ik daar nog boos over
worden. Kom op zeg! Agressief van rood vlees! Wij hebben hier in huis elkaar
nog nooit met een biefstuk om de oren geslagen, of elkaar met gehaktballen
bekogeld. Ook moest ik denken aan een opmerking van premier Rutte over ‘rood
vlees’. Hoe die precies was weet ik niet meer. Wat deze premier zegt vergeet ik
meestal snel. Nee, in de krant ging het er over dat rood vlees en bewerkt vlees
kankerverwekkend zouden kunnen zijn. Het kon zo in het rijtje van asbest en nicotine.
Had Peter me daar net een paar fikse gehaktbalen staan braden! Ai!
Eigenlijk wist ik ook niet precies wat er nu onder rood
vlees allemaal verstaan werd. Ik heb het opgezocht. Het is bijna alles! Alleen
gevogelte is geen rood vlees. En ik altijd maar denken dat we het zo goed deden
met ons draadjesvlees, met onze gehaktballetjes. Niet dus. Maar waar ik ook van
schrok, was een paginagroot artikel over zout. Hoe slecht dat wel niet is en
hoeveel zout er in pizza’s zit! Ik word daar allemaal zo onrustig van. Voor
mijn zoon ligt er nu èn een gehaktbal, èn een pizza klaar. Allebei helemaal
fout dus.
Eerlijk gezegd word ik helemaal niet goed van al die
berichten over eten. Suiker is bereslecht, van brood krijg je een broodbuik,
wat dat dan ook zijn mag. Met melk schijnt ook van alles aan de hand te zijn.
Dat laatste kan ik al helemaal niet hebben. Ik ben opgegroeid met die dappere
Joris Driepinter. Dat leuke kereltje. Drie glazen melk op een dag moest je in
de zestiger jaren drinken. Goed voor de botten! Ik heb nog nooit iets gebroken,
dus daar zal wel ietsjepietsje van waar zijn.
Ondertussen staat hier de oven voor te verwarmen. Straks schuift
mijn zoon met daar een tevreden smile op zijn gezicht een pizza met rood, dan
wel bewerkt, vlees in. Vervolgens warmt hij het overgebleven gehaktballetje op.
Hij vindt het heerlijk, maar mijn geweten spreekt.
Ik weet ik het nu niet meer. Minister Schippers heeft gezegd
dat er een nieuwe Schijf van Vijf komt. Zo heeft ze ook ooit iets over
vaatdoekjes gezegd. Na drie weken trouw de vaatdoekjes dagelijks in de was
gegooid te hebben, liggen er nu weer vaatdoekjes een week of langer op mijn
aanrecht. En we zijn nog steeds niet ziek! Gaan we luisteren naar minister
Schippers of niet. Eventjes misschien. Vaste gewoontes zijn zo moeilijk af te
leren.
Toch moet ik aan premier Rutte terug denken. Met dat zout,
dat bewerkte vlees, de melk, de suiker is er wel een lap rood vlees in de arena
gegooid. We kunnen nu eens flink onze tanden in deze discussie zetten. To eat or not to eat. That’s the question.
Wat zou Rutte er zelf van vinden? Ik denk niet zoveel eerlijk gezegd. Ik
vermoed dat hij zegt ‘Doe eens normaal man’ en hij draait zich om in de zalige wetenschap
dat er in de kantine vast nog wel een lekker gehaktballetje op hem ligt te
wachten. Want nu kan het nog. Je weet maar nooit wat minister Schippers uit de
kast gaat trekken.
Mijn zoon beweert ondertussen dat hij de lekkerste pizza
ooit aan het eten is. Hij heeft het over een smaakexplosie. Moet ik me nu een goede
moeder voelen of niet.?
That’s the question.
